அது ஒரு கனாக் காலம் ..

மனதென்னும்  தறியில் ..மங்காத இழைகள் .

தூக்கிச் செருகிய கொண்டை, காதளவோடிய காந்தக் கண்கள், காதோரம் அலை பாயும் கருங் குழல், சங்குக் கழுத்தில் சின்னதாய் ஒரு மச்சம், சன்னமாய்  அவள் உடலில் ஆலிலைக்   கோடுகளாய் பவனி வரும் பச்சை நரம்புகள், இதழோரம் இள நகை.. சின்ன வயதில் என் கற்பனையில் வலம் வந்த யவன ராணி.

சோறு தண்ணியின்றி, கண் துஞ்சாமல், கிறங்கிய மனம். அலைகடலும் ஓய்ந்திருக்க, ஆழ்கடலில் துடுப்பிட்டு அகக் கடலை அலைக்கழித்த பூங்குழலி. வந்தியத் தேவனின் வசீகரமும், உடலெங்கும் வீரத் தழும்புகள் விழுப் புண்களாய், போர் பல கண்ட பழு வேட்டரையர் என கண்ணில் விரிந்த, காப்பியம்.பொன்னியின் செல்வன்.கல்கி தந்த வரம்.கடலைக் குறுக்கி கமண்டலத்தில் வைத்தார் போல் இன்னும் நெஞ்சப் பேழையில்..

நிலவைப் பிடித்து, சிறு கறைகள் துடைத்து, குறு முறுவல் பதித்து, பூரணமாய் என்னுள் புதைந்த, பூரணி.பள்ளிப் பிராயத்தில் பூத்தது அந்த குறிஞ்சி மலர். இன்னமும் வாடவில்லை.அன்று அரவிந்தன் டைரியில் எழுதியது .பசுமரத்து ஆணியாய் பதிந்தது என் மனதில். 

காண்டேகரின் பல நூல்களில் என்னோவோ தெரியவில்லை வெண் முகிலின்  சஞ்சாரம் என் மன வானில். இன்றளவும் அகலவில்லை. நின்று கவனித்து  தாக்கியது, சுஜாதா அவர்களின் படைப்புகள். நெஞ்சின் ஆழத்தில் அமுங்கி, அழுகிய அந்தரங்க நினைவுகள், அலசினால் அசிங்கம் என தயங்கிய, முக மூடி உலகில். சமூகத்தின் அவலங்களை தோலுரித்து அடையாளம் காட்டின ஜெயகாந்தனின் நாவல்கள். நினைவுகளின் ஆழத்தையும் அகலத்தையும் உள்நோக்கிப் பார்க்க வைத்தன. வேங்கையின் மைந்தனைப் படித்து மனசு வீறு கொண்டு எழவும், பாவை விளக்கில், என்னை பரிதவிக்கவும் 
வைத்தார்.. அகிலன்  அவர்கள்.

சித்திரக் கதைகளும், சிந்துபாதும், கால் டவுசர் போட்ட வயசில், பள்ளிக்கு நடந்து போகும் கணிசமான தூரத்தை, கனவுடன் கடக்க வைத்தவை. சங்கர் லாலும், துப்பறியும் சாம்புவும்.. அப்புசாமியும், சீதாப் பாட்டியும்.. மூளையின்  மீள் நீட்சிகளில் சிந்தனையையும் சிரிப்பையும் கூட்டி யவர்கள். விளங்கவும், விவரிக்கவும்  இயலாத, உலகம். காத்து, கருப்பு, மந்திர தந்திர மாயங்களைப் பற்றிய ,ஜாவர் சீதாராமனின்  உடல், பொருள்,  ஆனந்தி. மயிர்க்  கூச்செறிதலும், இனம் காணா இருட்டில்,இன்றும் பய முறுத்துகின்றன.அப் படைப்பின் தாக்கம். 

பாண்டவர் பதைக்கவும், கௌரவர் சிதையவும், கர்ணனின் கம்பீரம், கண்ணனின் சாகசம் என யுத்த சங்கிலிகளின் மாளாத யுத்திகள். மகாபாரதம் எனும் மாபெரும் இதிகாசம். ராஜாஜி அவர்களின் கை வண்ணத்தில். கையில் எடுத்த பின், கண் உறங்காமல் ஒரு கவளமும் உண்ணாமல், கருத்தில் ஊன்றிய, ஊன்றின காட்சிகள். 
பள்ளிக் காலங்களில், வலங்கைமான் நூலகத்தில், மாளாமல் புத்தகம் எடுத்துப் படித்தது. அக்காமார்கள், கவனமாய் இதழ் பிரித்து தைத்து வைத்திருந்த புத்தகங்கள், இரவலாய்ப் படித்தது. டீக் கடையில் மூச்சிரைக்க ஓடி, நாளிதழில்  கன்னித் தீவு (சிந்துபாத் ) படிக்க காத்திருந்தது.  பிஞ்சு நெஞ்சில் பிரமிப்பை ஊட்டிய தருணங்கள். பழுப்பேறிய அந்தக் காகித மணம்,.விரிந்த சரித்திரம் ,கடந்து போன கலாசாரம்.. சிந்திக்கவும், சிரிக்கவும் வைத்த கதைகள். கற்பனைக் குதிரையை காற்றில்  பறக்க வைத்த படங்கள், கண் மூடி மெய்மறந்து உடல் சிலிர்த்த உணர்வுகள். 
எதை எழுதுவது...எப்படிச் சொல்லுவது...அது ஒரு பெரிய கனாக் காலங்க! .  கனவுகளிலே காலம் ஒடிச்சு. இன்னும் பல இழைகள், இன்றளவும் நெஞ்சத் தறியில், ஓடி கிட்டே இருக்கு.நினைவுகள் மங்கிய போதும், மாயாமல், மறையாமல் இன்னும் என் மன வானில்.

நன்றி :கூகுள் படங்கள் .Liebstar-award