நிதரிசனம்.....

அவள் கைத் தொலைபேசியில் கனிவாய் திறந்து, அன்புடன்

அத்தான் என்றபோது, அடங்கிப் போகிறது அவன் மூச்சு.

பிரளயப் பெருக்கம். அந்த ஒரு சொல் மந்திரத்தில்.

பச்சை கிளியாய் சிறகடித்துப் பறக்கிறது. மனம்.


மகிழம்பூ, முல்லை, மல்லிகை, மணம்.மனமெல்லாம் பரவசம்,

மாசறு பொன்னே! வலம்புரி சங்கே என, ஆயிரம் வெள்ளை தேவதைகளின்

அபூர்வ நடனம். அதி காலை பனிச் சிதறல்கள். அங்கே,

ஆதவனால், சொட்டுத் தெறிக்கும் நீரில், பட்டுச் சிரிக்கும்,

பல நூறு கிரணங்களாய் மனம். பச்சை கம்பள புல்வெளி,

பாவையிவள்,பளிங்கு மாளிகை என, அந்த நொடியில்.

அற்புதமான கனவு வாழ்க்கை.


நின்று போன மூச்சை இழுத்து நிதர்சனத்திற்கு வருகிறான்.

வெள்ளி  அனுப்பிட்டிங்களா?  என்ற, அவன் தங்கத்தின் குரல் கேட்டு.